วันอังคารที่ 23 มีนาคม พ.ศ. 2553

ร่วมส่งนาวิกโยธินกลับสู่มาตุภูมิ

วันนี้..จะขอแนะนำภาพยนต์เก่า...แกะกล่องมาฝาก เป็นภาพยนต์ที่ดีมากมาก ..ดูแล้วให้รู้สึกประทับใจ ให้ความรู้สึกที่ดี สื่อให้เห็นถึงความเอาใจใส่ต่อกำลังพลในกองทัพของประเทศมหาอำนาจ ดูเรื่องนี้ 2 ครั้งแล้วและจะไร้ทเก็บไว้ด้วย ชื่อ TAKING CHANG นำแสดงโดย เควิน เบคอน (อร่อยซะด้วย)

เรื่องก็มีอยู่ว่า...พระเอกของเรื่องเป็นทหารนาวิกโยธินของสหรัฐอเมริกา ชั้นยศนาวาตรี เป็นทหารที่ปฏิบัติงานอยู่ในเมือง (ไป-กลับ) อยู่กับลูกเมียที่แสนจะอบอุ่น เช้าไปทำงาน เย็นก็กลับบ้าน สอนลูกทำการบ้าน

แต่ในขณะเดียวกันก็มีทหารส่วนหนึ่งที่ไปรบ...ในแต่ละสมรภูมิ ซึ่งเสียชีวิตกลับมา พระเอกของเรื่องจึงขอปฏิบัติภารกิจในการส่งศพทหารนาวิกโยธินที่ไปรบในอิรัก กลับสู่มาตุภูมิให้อย่างสมเกียรติ...(อาสาไปเพราะรู้สึกว่าตนเองทำงานสบายเกินไป) ศพที่ไปส่งชื่อ พลทหาร แชนท์ เป็นพลเดินเท้า ซึ่งเป็นเด็กหนุ่มที่สมัครใจไปรบในอิรัก ศพทุกศพที่นำกลับมาที่ฐานทัพ จะได้รับการจัดเก็บอย่างดี ตั้งแต่ขั้นตอนการทำความสะอาดศพ ก็ทำอย่างปราณีต ทะนุถนอม มีขั้นตอนการเก็บรักษาอย่างดี ของใช้ส่วนตัวที่ติดตัว ก็จะถูกทำความสะอาด เช่น นาฬิกา แหวน สร้อยคอ จะเก็บคืนให้กับครอบครัว ผู้ที่เป็นที่รัก ที่อยู่ข้างหลัง เช่น บิดา มารดา ภรรยาและลูกๆ ขั้นตอนการตัดเย็บเครื่องแบบให้กับศพ แพรแถบ เหรียญ เข็มขัด ทุกสิ่งทุกอย่างที่สวมใส่ให้กับศพนั้น ล้วนทำด้วยความปราณีตเอาใจใส่ โดยทหารนาวิกโยธินแผนกหนึ่ง

การปฏิบัติทุกขั้นตอนจะต้องให้ความเคารพ และให้เกียรติอย่างสูงแก่ศพ พระเอกจะต้องนำศพขึ้นเครื่องบินและนั่งรถไปส่งยังบ้านเกิด จำไม่ได้ว่ารัฐอะไร...(ต้องดูเอง) ระหว่างทางจะต้องพักเป็นช่วง ๆ เนื่องจากระยะทางไกล ผู้ส่งศพต้องอยู่เป็นเพื่อนศพตลอดเวลา ในระหว่างการเดินทางโดยรถยนต์ เมื่อมีผู้พบเห็น...(สังเกตุจากธงชาติที่คลุมโลง) จะให้เกียรติเปิดไฟหน้ารถ และขับตามหลังเข้าขบวนนำศพไปส่งด้วย

ตลอดทางจะได้รับการให้เกียรติจากผู้พบเห็นโดยตลอด ภาพยนต์เรื่องนี้...บทสนทนาจะไม่มีมากนัก อาศัยการถ่ายทอดอารมณ์ความรู้สึกซะมากกว่า ต้องชม...ต้องชม...ขอบอก ดูแล้ว...ให้คิดถึงจ่าเพียรของเรา
ข้อสังเกตุจากภาพยนต์
การทำความเคารพศพทหารที่เสียชีวิตนั้น พระเอกจะทำวันทยาหัตรอย่างช้าช้า...(เหมือน slow) แตกต่างกับการทำความเคารพต่อกัน หรือกับ ผบ.ชา ไม่ทราบว่ามีนัย...อันใดหรือไม่ ถ้าใครทราบโปรด
โต้ตอบด้วย...เมย์เด...เมย์เด...ตอบด้วย... ท่านใดสนใจหาชมได้ที่...tudtu พาราเม้าท์ picture
รุกรันฟันฝ่าในธาราสีคราม.....สมเป็นดังนามราชนาวีไทย
......................................... .........................................
......................................... .........................................
น.ย.เกรียงไกรไว้ลาย....... (เริ่มมั่วแล้วจบดีฝ่า)....

1 ความคิดเห็น:

  1. ใช่เรื่อง Taking Chance หรือเปล่า ยังไม่เคยดูนะ ฟังเล่าแล้วอยากดูจัง

    ลองไปดู trailer หนังเรื่องนี้ที่ youtube แล้วเลยเอา link มาฝาก

    http://www.youtube.com/watch?v=MtmiLdzzgGE

    เขาว่าเป็นเรื่องจริงนะ ประมาณปี 2004 รู้สึกพันโท Michael Strobl (รับบทโดย Kavin Bacon)จะเอาศพนาวิกโยธินหนุ่มวัย 19 ปี ไปส่งที่บ้านเกิดในรัฐไวโอมิ่งน่ะ

    ดู trailer หนังแล้วรู้สึกเห็นใจทหารของเราที่ภาคใต้มาก บ้านเราไม่ค่อยให้เกียรติทหารเท่าที่ควร เวลาตายกันทีก็พอจะเป็นข่าวให้พูดกันบ้าง แต่ "นานไปเขาก็ลืม ใครหรือจะยืมชีวิตให้เป็น"

    ผิดกับในต่างประเทศเขาจะให้เกี่ยรติทหารเขามาก เช่น ในสหรัฐอเมริกา ถึงแม้เขาจะไม่เห็นด้วยกับสงคราม (เวียดนาม หรือ อิรักก็แล้วแต่) แต่ประชาชนส่วนใหญ่ก็ยังให้เกียรติต่อทหารหาญของเขาที่สละชีพเพื่อชาติตามสมควร คนของเขามีความรักชาติและภูมิใจในความเป็นอเมริกันมาก (ดูตอนร้องเพลงชาติสิ เขาเอามือกุมหัวใจไว้ด้วย บ้านเราขนาดตอนเรียน ยังขี้เกียจร้องเพลงชาติเลย)

    หรืออย่างที่ไปเห็นมาที่ออสเตรเลีย พอถึงวัน ANZAC Day (Australian and New Zealand Army Corps Day : วันที่ระลึกทหารออสเตรเลี่ยนและนิวซีแลนด์ที่เสียชีวิตจากการรบในสงครามโลก) ประชาชนของเขาจะมาร่วมพิธีบนถนนที่บริเวณอนุสรณ์สถาน (War Memorial) ในกรุงแคนเบอร่ากันเต็มไปหมด

    บ้านเรา เวลาวางพวงมาลาที่อนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ ก็มีแต่พวกทหารไปร่วมพิธีเสียเป็นส่วนใหญ่ และต้องประกอบพิธีด้วยความระมัดระวัง อย่าให้รถติด เดี๋ยวชาวบ้านเขาจะด่าเอา

    ทหารเราถูกฝึกมาให้ตายแทนคนอื่นได้ จึงไม่มีสิทธิน้อยใจนะครับ
    เท่าที่เขียนมานี่ ก็แค่เอามาเล่าสู่กันฟังเพลินๆ อย่าคิดมาก

    "จำได้แต่แต่ชื่อ ว่าตัวเราคือทหารเรือไทย"

    ตอบลบ